W sobotnie popołudnie, życie entuzjasty motocykli Eddie Larnerd’a, zostało nagle zatrzymane z powodu ataku serca. Gdyby nie Jego żona Debbie, która przeprowadziła resuscytację krążeniowo-oddechową (CPR), oraz zespół medyczny, który uratował Go za pomocą wewnątrzaortalnej pompy balonowej firmy Getinge, Eddie prawdopodobnie by już nie żył.
Eddie Larnerd, 55-letni entuzjasta motocykli z Kalifornii w USA, skarżył się na nieustający ból w klatce piersiowej, który trwał już ponad 2 tygodnie.
"Wszystko zaczęło się podczas jazdy motocyklem 4 lipca przez pustynne okolice". W ogóle nie czułem się dobrze, więc poszedłem do lekarza. Zrobiłem EKG, rentgen i badanie krwi, które jednak nic nie wykazały. Wysłali mnie do domu i za kilka tygodni zaplanowali mi test w kierunu wykluczenia (lub potwierdzenia) czynnika stresu", wspomina Eddie.
W kolejnych dniach Eddie wielokrotnie odwiedzał lekarzy. Jego żona Debbie dzwoniła, próbujac Go umówić na wcześniejsze wykonanie testu.
"Eddie odczuwał naprawdę duży ból w klatce piersiowej i ramionach; to było frustrujące patrzeć na to i nic nie móc zrobić. Zwłaszcza, że Eddie miał już wcześniej w rodzinie problemy z sercem. Coś było nie tak, czułam to wyraźnie", wyjaśnia Debbie.
Eddie zabrał Debbie do swojego sklepu Fast Eddies Race Cars, gdzie sprzedawał m.in. samochody wyścigowe. Przejrzeli wszystkie zaległe prace, dane kontaktowe i rachunki, które trzeba było opłacić. To było tak, jakby wiedział, że coś się stanie. Później tego dnia, Debbie obudziła się po popołudniowej drzemce, a Eddie już nie.
"Zdrzemnąłem się w sobotnie popołudnie, to były urodziny mojego ojca i tego dnia prawie umarłem". To ostatnia rzecz, jaką pamiętał.
Po przebudzeniu, Debbie usłyszała straszny dźwięk. Na Jej oczach Eddie robił się fioletowy, nie mógł oddychać. "To było jak horror. Uderzyłam Go w klatkę piersiową tak mocno, jak mogłam, wtedy na jego twarz wrócił kolor. Dzwoniąc na 911 położyłam Go na podłodze i rozpoczęłam masaż serca", mówi Debbie.
Debbie pozostała skupiona, dopóki nie przyjechała karetka, siedem minut później. Powiedziano jej, że Eddie dostał ostrego zawału serca.
Dr Arnold Seto był tego dnia na służbie w szpitalu.
"Chociaż do tego czasu Eddie miał już 3 zatrzymania akcji serca i 30 minut czasu bez własnego tętna, zabraliśmy Go na oddział z jego własnym rytmem. Zastosowaliśmy urządzenie Cardiosave, wewnątrzaortalną pompę balonową firmy Getinge. W tym czasie Eddie miał już 3 zatrzymania akcji serca i 30 minut bez własnego pulsu. Istnieją inne, bardziej powszechne alternatywy, ale to właśnie dzięki Cardiosave ciśnienie krwi Eddiego stało się lepsze, a jego rytm się ustabilizował. Zastosowaliśmy Cardiosave, gdyż chciałem zminimalizować ryzyko powikłań, które mogą wystąpić w przypadku większych cewników otworowych" - wyjaśnia dr Seto.
Rodzina Debbie i dwie córki Eddiego 
były w szpitalu i przebywały blisko łóżka, kiedy tylko było to możliwe. Istniało duże ryzyko, że Eddie nie przeżyje lub że będzie cierpiał na trwałe uszkodzenie mózgu.
Trzeciego dnia dr Seto i jego zespół byli w stanie odłączyć Eddiego od pompy. Czwartego dnia, wyciągnięto mu rurkę przez, którą był intubowany.
"Jak można sobie wyobrazić, był bardzo zmęczony. Po tygodniu jednak mógł sam już wstać. Od początku powiedziałem Debbie, że jeśli Eddie wyjdzie ze szpitala, to dzięki jej reanimacji. Była częścią łańcucha prowadzącego do powrotu Eddiego do zdrowia" - mówi dr Seto.
Od tego czasu Eddie wyzdrowiał prawie w pełni, a dziś, dwa lata później, wraca na motocykl. Nie ma żadnych wspomnień z tego momentu, co chyba jest rzeczą dobrą w tej sytuacji.
Eddie: 
"Położyłem się w sobotę i obudziłem się w środę z doktorem Seto i moją żoną przy łóżku w szpitalu. Oni uratowali mi życie", mówi Eddie ze łzami wdzięczności w oczach.
Debbie trwale wyryły się tamte chwile w pamięci, miewa powtarzające się ataki paniki. W nocy czasami budzi się i boi, że jej mąż nie oddycha, albo że jest na swoim motocyklu i coś mu się stało.
"Przez długi czas po ataku, serce Eddiego nie biło, ale przeżył, dzięki dr Seto i jego niesamowitemu zespołowi. Wszystkim lekarzom, którzy tam byli, chcę podziękować za uratowanie życia. Nie chodzi tylko o pacjenta, ale także o nas, jego rodzinę i przyjaciół, których w tym momencie także ratujesz. Jestem dozgonnie wdzięczna", podsumowuje Debbie.
Dowiedz się więcej na temat kontrapulsacji wewnątrzaortalnej >>